Schorzenia występujące przy przetrwałym moczowniku

Przewód omoczniowy (łac. urachus) zwany popularnie moczownikiem tworzy przestrzeń tkanki łącznej, która jest pozostała po omoczni – błony płodowej z wnętrza sznura pępowinowego. Chociaż omocznia przestaje istnieć na pewnym etapie życia płodowego, to moczownik nadal trwa, będąc łącznikiem pępka ze szczytem pęcherza moczowego.

Pozostałość moczownika jest dobrze widoczna w badaniu ultrasonograficznym (USG). Przedstawia się jako obszar lity, który jest zlokalizowany u góry pęcherza moczowego. Jest położony grzbietowo w porównaniu do ułożenia mięśni prostych brzucha i występuje bez unaczynienia w opcjach dopplerowskich.

Funkcjonowanie drożności moczownika w życiu dorosłym bywa przyczyną pewnych rozwojowych nieprawidłowości. Czasami drożność daje niepożądane objawy kliniczne. Występujące wady biorą się ze względu na niekompletnie zamknięte światło moczownika. Warto zdawać sobie sprawę, że wady moczownika stanowią źródło określonych problemów zdrowotnych u małych dzieci, jak i dorosłych osób. Przetrwały moczownik prowadzi do wystąpienia jednostek chorobowych:

• Torbiel moczownika (łac. urachal cyst), polegający na tym, że w drożnym odcinku moczownika początkowo zbiera się płyn surowiczy, a następnie powstaje cysta;
• Przetoka pępkowa (łac. urachal fistula) jest całkowicie drożnym moczownikiem, który powoduje wyciekanie moczu lub ropy z pępka;
• Uchyłek szczytu pęcherza (łac. urachal a. vesicourachal diverticulum), gdzie drożność dolnego odcinka moczownika powoduje, że znajdujący się tam mocz wywołuje infekcję pęcherza;
• Szczelina pępkowa (łac. urachal sinus) powstaje podczas drożności górnego odcinka przetrwałego moczownika.

Schorzenia związane z moczownikiem około dwóch razy częściej nękają mężczyzn. Dolegliwości, takie jak zakażenie lub wyciek moczu z pępka bywają problemem najmłodszych bobasów w trakcie pierwszych miesięcy ich życia.

Przetrwały moczownik – schorzenia

Niestety, schorzenia powiązane z przetrwałym moczownikiem w pewnych sytuacjach są powikłaniami zagrażającymi życiu. Problemem ściśle związanym z wadami moczownika jest fakt, że objawy są trudne do prawidłowego diagnozowania. Często obserwowanymi problemami, zgłaszanymi przez pacjentów jest ból brzucha, występowanie szczeliny pępkowej, wyczuwalna nadmierna masa w podbrzuszu, czy też zapalenie pępka.

Według specjalistów medycznych izolowane anomalie powstające w organizmie z powodu zachowania drożności moczownika występują stosunkowo rzadko. Warto jednak pamiętać, że pozostały moczownik wykrywa się u większości spośród najmłodszych pacjentów (poniżej szesnastego roku życia), przyjmowanymi z objawami urologicznymi.

Przetrwały moczownik wywołuje zakażenie, które może prowadzić do zapalenia otrzewnej. Z moczownikiem są powiązane też takie dolegliwości, jak ból podbrzusza, objawy dyzuryczne, krwiomocz, wyciek moczu z pępka, czy też guz w podbrzuszu.